لاله های زهرائی

 سوگ گل و مرثیه بلبل است *** هفته زهرا است که هفت گل است

هفت شب، از رفتن زهرا گذشت *** هفت بهار از چمن ما گذشت

مى چکد از چشم ولایت جنون *** چشم على هفت شبانروز خون

رو به چمن بین که جنون وا شده *** هفته گل هفته زهرا شده

شاهد من چاه که او چون گریست *** هفت شبانروز على خون گریست

نیمه شب انگار که ماه آمدست *** شاه ولایت لب چاه آمدست

واى نگه کن چه به ماه او فتاد *** عکس مهش در دل چاه او فتاد

نیست جهان همسر شاهنشهش *** چاه نگه کن که ببینى مَهَش

وقت جنون و طربش آمدست *** شیر خدا نیمه شبش آمدست

گوش کن اى شیعه خونین جگر *** ذکر على چیست به وقت سحر

آمده تا ذکر خفى را جلى *** فاطمه یا فاطمه گوید على

جان و دلش همهمه فاطمه *** بر لب او زمزمه فاطمه

پهلوى گل داغ کن اى شاخسار *** یاس محمد نشکفت از بهار

تیغ شرر بار ندارد دگر *** شیر خدا یار ندارد دگر

واى من از این چمن سوخته *** سرو و گل و یاسمن سوخته

اى دل دریائى من فاطمه *** لاله زهرائى من فاطمه

شمع فرو مرده شده خانه ات *** کشته مرا حسرت پروانه ات

فاطمه برگرد که بینى به عین *** در غم تو هم حسنم هم حسین

اشک سحر هستم و آه شبم *** زمزمه نیمه شب زینبم

هر شب از اندوه تو زهراى من *** گاه حسین تو شوم گَه حسن

فاطمه بنگر تو نگاه مرا *** جان على زینب آه مرا

روز و شبم دیده به در دوخته *** داغ تو پهلوى مرا سوخته

از غم تو سوخته ام فاطمه *** دیده به در دوخته ام فاطمه

فاطمه جان فاطمه خوب من *** آى حبیب من و محبوب من

جورکش طعن رقیبم مرو *** بعد حبیبم تو طبیبم مرو

دخت نبى گوش بگیر از ولى *** آى مرو فاطمه جان بى على

بوى محمد زچمن مى رود *** لاله زهرائى من مى رود

اشک پیمبر شده ام در غمت *** ساقى کوثر شده ام در غمت

با چه زنم فاطمه تمثیل تو *** خانه من بى پر جبریل تو

جلوه خورشید و زمین با تو بود *** بعد نبى روح امین با تو بود

تا نفس صبح چه شبهاى تار *** وحى تو مى گفت خداوندگار

یک نظر اندازه به چشم ترم *** ساغر من کوثر من حیدرم

خود نه فقط قلب پیمبر شکست *** پهلوى تو چون دل حیدر شکست

جان به فداى مژه بسته ات *** من على ام حیدر دل خسته ات

بهر على یک سخن آغاز کن *** جان محمد لب گل بازکن

آه زچشم تَرِ من فاطمه *** دسته گل پرپر من فاطمه

آه حسن، دامن مادر بگیر *** آى حسین این گل پرپر بگیر

مثل بتان زیر و زبر گشته اند *** بعد پیمبر همه برگشته اند

نیست درین قوم بشیر و نذیر *** مى شکنند این همه خُمّ غدیر

گشت ولایت چو فراموششان *** دار امارت همه بر دوششان

چیست به بازار جهان جز شکست *** عهد فروشند سه دنیا پرست

آه که یک مشت فسون کاره اند *** طاوسى از هند چگر خواره اند

نیست زمین محمل آزادگان *** چون برسد عهد زنازادگان

رو شب مهمانیشان را ببین *** مجلس سفیانیشان را ببین

خیز و ببین جاهلى پیرشان *** زور و زر و حلقه تزویرشان

هنده زنانى که قلم مى زنند *** حمزه کُشانى که قدم مى زنند

واى که بر موج خدا سه شکست *** کشتى پهلوى محمد شکست

زانکه درین بوته محک فاطمه ست *** عالم غصبست و فدک فاطمه است

واى ازین گلشن آغشته دود *** پهلوى محبوبه حق شد کبود

نرگس شهلاى محمد ترست *** چشم على زمزمه کوثرست

خشم خدا را به خود انگیختند *** خون بنى فاطمه را ریختند

شیعه درین ره به یقین مؤمن است *** اول این قافله ها محسن است

تیغ ندارد على اکنون به دست *** پهلوى او فاطمه بود و شکست

خون دل مرغ چمن را ببین *** بعد على روحى حسن را ببین

بعد حسین است که جانان هموست *** سید و سالار جوانان هموست

باز گل کوثر و زمزم رسید *** گلشن عشاق، محرم رسید

باز گُلِ باغ پیمبر دمید *** سرو به خونخواهى اکبر دمید

بزمگه عشق تماشائى است *** فصل گل لاله زهرائى است

چون کمر سرو شکست از جنون *** لاله عباسى او غرق خون

کشته تیغ املش را ببین *** قاسم احلى عسلش را ببین

بلبل عاشق به صلا آمدست *** از چمن کرب و بلا آمدست

لاله غم اندوخته اى بیش نیست *** گل، حرم سوخته اى بیش نیست

چون چمن لاله احمر شده *** کرب و بلا از دم خنجر شده

آه بیا رقص جنونش ببین *** اصغر قنداقه به خونش ببین

اى زگلوى تو جگر سوخته *** اصغر من اصغر پرسوخته

از غم تو فاطمه محزون نشست *** عرش زقندان تو در خون نشست

اصغر من گل همه بوى تو بود *** برگ گل از جنس گلوى تو بود

آه زتو تیر جگر سوز آه *** طفلک زهرا که ندارد گناه

وه که چکید از نم چشم فلک *** قطره خون تو به بال ملک

تا ابد این ذکر، ملک را بس است *** یک کف خون تو فلک را بس است